Ahhhh çikolatam...Ahhh çocukluğum...

Ortaokuldayken Çağlar diye bir arkadaşım vardı. Hani kızların çiftler halinde dolaştıkları, kol kola tuvalete gidip kantine indikleri dönemler...Ben bu kol kola meselesini de pek sevmezdim de hani böyle yakın arkadaşı olmayanlara bir tuhaf bakıyordu toplum o dönemde :))))

Her neyse Çağlar'la bir gün kantine indiğimizde yeni bir çikolata geldiğini gördük ve deneyelim dedik. O günden sonra hemen her teneffüs gidip bu çikolatadan almaya başladık. Zil çalar çalmaz sınıftan ok gibi fırlıyorduk -kol kola hadisesi sona ermişti çok şükür- ki beş dakikalık teneffüsümüz var sıraya girmeden çikolatamızı alalım ve tadını çıkara çıkara yiyelim. Bütün harçlık bu çikolatalara gitmekteydi anlayacağınız.

Bir sabah kantinci amca bize "yok" dedi "kalmadı"... Ertesi gün de...sonraki gün de çikolatamız yoktu... Sonunda itiraf etmek zorunda kaldı. Artık gelmeyecekti...O zaman yaşadığımız hayal kırıklığını anlatamam.

Çikolatadan bir süre sonra Çağlar da beni terk etti . Sınıftan daha popüler bir kızın en iyi arkadaşı olmayı tercih etmişti. Enti püften bir sebepti küslüğümüz...ve uyduruktu barışmamız... Bir sene sonra okul değiştirdi Çağlar...Üniversitede bir iki kere görüşmeye çalıştık ama küslük pek çok şey götürmüş barış pek yüzeysel kalmıştı...

Ben hep bu çikolatayı aradım 14 yaşımdan beri. Başlarda adını hatırlıyordum ama sonradan o da silindi zihnimden... "Hani böyle çikolatayı eritip incecik dökmüşsün gibi. Öyle parçalardan oluşuyor" Sabırla ama anlamaz gözlerle baktı millet bu yaşıma kadar..

Pentagon City'deki evimizin önünde World Market diye bir dükkan var. (Dükkan ya, ne komik bir kelime) Dün World Market'ta gezinirken dünyanın değişik köşelerinden Amerikalıların zevkine sunulan lezzetler arasında kütttt diye çarptı çikolatam beni...


Adı Flake...mişti. O kadar da bilinmedik bir marka değilmiş aslında. Meşhurmuş resmen. Ama ben onun adını hatırlarken bilgisayarla bu kadar haşır neşir değildim. Bilgisayarla samimiyetim arttığında ise artık onun adını hiç hatırlamıyordum.




Sevincime Yaşam pek şaşırdı. İki tane kaptım eve geldim. O mu acaba diye ambalajı yırttım vallahi o... Flake bana iyi geldi. İlk defa burada, gavurun ilinde, bulunmak beni memnun etti. İlk defa Türkiye'den ayrıldığıma sevindim. Türkiye'deki çocukluğum Amerika'da burnumun direğini sızlattı.

Hayatta en çok korktuğum şeylerden biri ucunu açık bıraktığım halkalar... Küstüğüm, koptuğum ve bu yüzden görüşmedeğim insanlarla bir daha görüşemeden ölmek. Flake'i buldum tadı hala küçüklüğümdeki gibi... Ahhhh bir de Çağlar'ı bulabilsem...

Bilge





Resimler: http://www.chocablog.com/reviews/cadbury-flake/