Yazmam gerekiyor...Anlatmam gerekiyor...Özellikle ailemle ya da arkadaşlarımla konuşurken, buralardan, bir sürü şey geçiyor içimden; anlatmak, paylaşmak istiyorum. Gerekli gereksiz her konuyu, ilgili ilgisiz her şeyi, fikirlerimi, hissettiklerimi birilerine söylemem gerek...Ama olmuyor. Birileri arayınca, halimi hatrımı sorunca "iyiyim" diyorum, "iyiyiz", "okula gittim, geldim" vs. diyorum. Onlar anlatsın istiyorum.
Ne zaman anlatmaktan vazgeçtiğimi hiç hatırlamıyorum. Konuşmayı çok severim oysa. Çok konuşurum. Üniversitede bir arkadaşım bir derste beni tanımlaması gerektiğinde "her zaman anlatacak bir şeyleri var" demişti. 20'lik dişimi çektirdiğimde konuşmaya devam edince babam "bari iki tane uyuşturucu yemişken ağzından salyalar akarken biraz sus" demişti şaka yollu.
Anlatacak şeylerim duruyor ama kelimelerim bitti sanırım. Bir şeyleri anlatmaya heves ettiğimde kelimeler yetmiyor, tıkanıp kalıyorum. Sözcükler, deyimler yetmiyor hikayelerime... Sonu gelmiyor başladığım cümlelerin. Bir de gücüm kalmıyor yolun yarısında. Ne anlamı var ki diye düşünüyorum, susuyorum. "Yok bir şey" diyorum.
Eskiden kendimi anlatmak için konuşurdum. Şimdi kendimi saklamak için susuyorum. Beni doğru anlasın insanlar, iyi olduğumu bilsinler düsturundan, burada olduğumu fark etmesinler, dikkat çekmeyeyim düsturuna terfi etmişim. Bilmeden büyüyorum...
sanırsam ben yıllardır bu moddayım bilgecim...çok süper dile getirmişsin
YanıtlaSilama anlatacak şeylerin bitmesinde varsın içinde demlenmeye bırakılsın, gün gelir en güzel şekilde onlar günyüzüne çıkmak isterler nasılsa...sen sadece aracı olursun onlara :)
:((( insan anlatmaktan "beni nasılsa anlamayacaklar" veya dediğin gibi "ne değişecek" veya "ellerinden bişey gelmez" diye düşündüğü zaman vazgeçer. vazgeçme bilge, seni anlayan ve dinlemek isteyenlerin her zaman var olacağını, hiç beklemediğin bir insanın elinde şifa bulabileceğini unutma. sen nasıl başkasını dinlerken ona ilaç oluyorsan, başkasının da sana ilaç olma ihtimalini asla yok sayma. dahası bunu dostlarının elinden alma. unutma dostluklar paylaştıkça pekişir.
YanıtlaSilayrıca demekki bir daha bana telefonda "iyiyim, okuldan geldim" dersen seni kayle almayacağim:)
seni çok seviyorum. sen en kötü günümde yanımda olup bana sarıldın, beni dinledin, beni neşelendirdin ya... yani yerin sağlam:PpP
iste boyle sustugun bir donemde bir cocugun oluyor ve onu anlatmaya basliyorsun yine kaldigin anlatma telasinda. sen zannediyorsun ki cocugunu anlatiyorsun hep, donup bakmissin yine kendini anlatir olmussun... alsinda susmuyorsun, galiba donem donem ara veriyorsun Bilgecigim.
YanıtlaSilbunun adi da 'iyiyim okuldan geldim' sendromu olsa gerek :)
sen konus hep, hic susma...