Bugun cefakar anacigimin dogumgunu. Ilk defa dogumgunlerimizi uzaklarda geciriyoruz kendisiyle, yine biraz buruk icim.
Herkesin annesi kiymetlisidir ama benimki birtanedir. Fedakardir annecim. 32 yasinda babamdan ayrilmis ama iki ufaklikla da basbasa kalmistir. Hayatini gozunu kirpmadan ablam ve benim icin harcamistir. Her seyi bize saglamis kendi hayatindan vazgecmistir.
Komiktir, eglencelidir, coook sevecendir ama yeri geldi mi de tozumuzu attirir, otoriterdir :)) Cocuktur, buyuktur, akrandir, sirdastir ve yoldastir annecim. Cok ama cok saglam kadindir. Hayatta yaninda oldugu insanin tokezleyecegim diye korkmasina gerek yoktur. Kolundan tutup kaldiriverir, yaralarini sarar, sarmalar siki siki...
Onun bizim icin nelerden vazgectigini bu yasima gelince anladim. Yabanci ellerde ev isi, sokak isi, hastalik vs. bunlarla bogunca annemin hayattaki rituellerinin, dusturlarinin kaynagi konusunda aydinlandim. Annemi daha cok anladim. Ondan uzakta, buralarda buyumek zorunda kaldim.
Iyi ki dogmussun annecim. Hayat sana mutluluk getirsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder